Τόποσ και ιστορια: Λαογραφια

Η πλατεία του Χωριού

    Απαραίτητο στοιχείο ζωής των μικρών χωριών εκτός των άλλων είναι και η πλατείες που αποτελούσαν και αποτελούν την καρδιά των μικρών αυτών κοινονιών, μιας και εκει συναντιούνται οι συγχωριανοί για κάθε λόγο, καλό ή κακό και ανταλάσουν από την καλημέρα τους μέχρι την ανταλαγη απόψεων σε μικρά και μεγάλα ζητήματα που τους απασχολούν.

    Έτσι και στο δικό μας χωριό και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 1930-40 οι κάτοικοι του χωριού χρησιμοποιούσαν το προαύλιο της εκκλησίας και ένα μικρό χώρο το λεγόμενο «Πετράλωνο» στο Νότιο άκρο του χωριού. Αργότερα επί Μεταξά, με προσωπική εργασία των κατοίκων και με πρωτοβουλία του Προέδρου της Κοινότητας αειμνήστου Αριστείδη Παπανδρέου δημιουργήθηκε μια μικρή πλατεία στη θέση «Πλατάνια» λίγα μέτρα πάνω από την Μεγάλη βρύση. Κατά το έτος 1955-1965, επί Προεδρίας Κων/νου Ν. Βελή, ο χώρος της πλατείας διευθετήθηκε περισσότερο, ισιάχτηκε και τοποθετήθηκαν ξύλινα καθίσματα.

    Στη δεκαετία 1970-1980, όταν το χωριό συνδέθηκε με τον αμαξιτό δρόμο, έγινε δυνατή η τελική διαμόρφωση του χώρου της πλατείας και φτιάχτηκε η παιδική χαρά. Τελευταία και επι προεδρίας Αθανασίου Σπ. Παναγιωτόπουλου, με έξοδα του Δασαρχείου Ναυπάκτου και του Νομαρχιακού Ταμείου Αιτωλ/νίας ο χώρος οριοθετήθηκε με μαντρότοιχο και χτίστηκαν πέτρινα καθίσματα (πεζούλια).

    Στις μέρες μας η πλατεία του χωριού έχει πλακοστρωθεί και έχει φτιαχτεί νέος χώρος για την παιδική χαρά. Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλος ο χώρος της πλατείας είναι κατάφυτος από υπεραιωνόβια πλατάνια, που το πυκνό τους φύλλωμα είναι σχεδόν αδιαπέραστο από της ηλιακές ακτίνες τόσο, ώστε και τις πλέον ηλιόλουστες ημέρες του καλοκαιριού, να έχει κανείς την αίσθηση ότι υπάρχει βαριά συννεφιά.